فریدون مشیری

آیا رهایی بشریت را

در چارسوی گیتی

در کائنات یک دل «امیدوار» نیست؟

آیا درخت خشک «محبت» را

یک برگ «سبز» در همه‌ی شاخسار نیست؟
دستی بر آوریم
باشد کزین گذرگه اندوه بگذریم
روزی که آدمی
خورشید دوستی را
در قلب خویش یافت
راه رهایی از دل این شام تار هست
و آن جا که مهربانی لبخند میزند
در یک جوانه نیز
شکوه بهار هست.