هدیه دادن آن هم به کسی که دوستش داریم، امری بسیار مهم است چون هدیه، تعریفی از آنچه است که ما هستیم.

کادو، نشان دهند دهنده فکری است که ما در مورد طرف مقابل داریم. یعنی ابراز عواطف.

 هدیه ای که انتخاب می کنیم، زمانی که صرف انتخاب آن می کنیم، لحظه ای که آن را می دهیم، همگی بخشی از شخصیت ما را نشان می دهد خصوصاً که پای احساسات هم در میان باشد! 

حتما می دانی که دوست داری چه هدیه ای بگیری؟ چیزی که واقعاً خوشحالت کند! خوشحال واقعی! 

حالا اگر خودت بخواهی به کسی هدیه بدهی، آن چیزی که حرف بزند! پیشکشی که واقعا خوشحالش کند و لبخند بر لبش بیاورد چه می کنی؟

بگذارید بیشتر توضیح دهم: در یکی از سال روزهای تولدم، سالی که من نزدیک نبودم، دوستانم کیکی خریده، با شمع ۱۲۰ روی آن ،جلوی کیک هم نوشته بودند تولدت مبارک! و برده بودند کوه. عکس گرفته بودند در فیس بوک آپلود کرده بودند.

روز تولدم که آن عکس را دیدم. اشک به چشمانم آمد و خیلی خیلی حس خاص بودن کردم. هنوز بعد از سال ها لبخندشان و شکل آن کیک یادم هست. یکی از قشنگ ترین کادوهایی بود که گرفتم.

بیایید ده نکته مهم در مورد هدیه دادن را باهم مرور کنیم:

نکته اول:

قیمت، کمترین دلیل یک کادو است. نمی دانم چرا بعضی ها فکر می کنند هرچه هدیه شان گران تر باشه یا مارک معروفی داشته باشد، کارشان باارزش تر است. امیدوارم این دسته افراد از اطرافیانتان نباشند چرا که ارزش یک شاخه گل، یک کارت کوچک و یا حتی یک کتاب را که با عشق خریده شده باشد درک نمی کنند.

نکته دوم:

 سعی کن پیشکشت نشانی از خود تو داشته باشد. مثل یادگاری هایی که در دفتر خاطرات مدرسه برای همدیگر می نوشتیم. من هنوز بعد از سالیان دراز، وقتی دفتر خاطراتی که دوستان دوران دبیرستان پرکرده بودند را ورق می زنم آن حس قشنگ نوجوانی و شیطنت های دوستانم، لبخند بر لبان و یا گاهی اشک بر چشمانم می آورد. هدیه تو باید گیرنده را به یاد تو بیندازد. بگذار اگر روزی درب کمد قدیمی اش را باز کرد و پیشکش تو بیرون افتاد، دلش برایت تنگ شود.

نکتہ سوم:

هدیه ات را زیبا و با دست های خودت تزئین کن. حتی می توانی از کاغذ کاهی معمولی هم برای بسته بندی استفاده کنی. فقط کمی سلیقه به خرج بده و وقت بگذار. یک تکه روبان و یک تکه کاغذ ـ و کمی خلاقیت – می تواند هدیه ات را خواستی تر کند.

به یاد دارم خواهر زاده ام می گفت: ” خاله خواهش می کنم همه کادوهایت را در کاغذ های خوشگل کادو پیچ کن و برایم بیاور. دوست دارم هدیه هایم کادو پیچ باشند.”

مطئنم همه ما درونمان، کودکانی داریم که از اینکه کادوها را از کاغذ در بیاورند احساس شعف می کنند.

نکتہ چهارم:

 هیچ وقت پیشکشی که نشان از ضعف گیرنده دارد، به او نده. مثلاً برای کسی که همیشه دیر سر قرار میرسد ساعت نخر. یا برای کسی که مرتب نیست – لباس یا لوازم آرایش نخر.

نکتہ پنجم:

 کمی خلاقیت داشته باش! همیشه قرار نیست دنباله رو سنت ها باشی. کادوهای رسمی برای عزیزانت نخر. برای مادرت وسیله خانه نخر. برای پدرت به جای جاکلیدی یا جوراب به دنبال یک کتاب خوب باش. بگذار گیرنده با احساس خوب از هدیه ات لذت ببرد.

نکته ششم:

سعی کن به همه کسانی که دوست داری کادوهای غیره منتظره بدهی. روزهای خاص و هدیه های از پیش تعین شده مثل انجام تکلیف مدرسه است. چه اشکال دارد از گوشه خیابان چند تا شاخه گل نرگس بخری و پیشکش کنی. حتی اگر آن روز، روز خاصی نباشد.

 می دانی وقتی این کار را کنی، اولین سوال گیرنده چیست؟ 

” چرا؟ به چه مناسب؟ ” و آن موقع تو می توانی عواطفت را بیان کنی و بگویی که ناگهان حس کردی که دوست داری او را غافلگیر و خوشحالش کنی.

نکته هفتم: 

هیچ وقت نوشته یا کارت روی هدیه را فراموش نکن. گاهی وسایل مورد استفاده قرار نمی گیرند، کهنه میشوند و یا دور انداخته می شوند. اما کارت ها می توانند بین دفترها و کتاب های قدیمی یا حتی گوشه ای از کمد زندگی کنند. حتما نباید کارت بخری، خودت درستش کن. یک تکه کاغذ رنگی که عکسی از خودت را روی آن چسبانده ای یا با دست های خودت نقاشی کرده ای.

 نکته هشتم :

روی کارت همیشه به خط خودت بنویس. از تایپ کامپیوتری حذر کن. می توانی یک جمله قصار، چند کلمه ساده که احساسات را بیان می کنند بنویسی. مثلا بنویس: ” برای تو” ،” دوست دارم “. ” خوشحالم که تو را دارم “. ” مرسی که هستی”.

همین کافی است، باور کن!

نکته نهم: وقتی به دیدار خانوادگی می روی و می خواهی دست خالی نروی اما از طرفی توانایی این که برای همه اعضا هدایا بخری را نداری، لازم نیست نگران شوی. فقط برای کوچکترین فرد یا افراد خانواده پیشکشی با سلیقه و عشق تهیه کن.

 یادت باشد که همیشه کوچکترها، مورد توجه بزرگترها هستند. با این کارت، باعث خوشحالی تمامی اعضاء خانواه خواهی شد.

نکته دهم :

سعی کن که بر خورد گیرنده را قضاوت نکنی. بسیاری افراد یاد نگرفته اند احساسات خود را به راحتی بروز دهد. پس اگر پدرت فقط یک تشکر خشک و خالی کرد، یا ندیدی که مادرت هیچ وقت آن را استفاده کند به خودت بد و بیراه نگو. کسی که دوستت دارد و تو را می شناسد، ارزش هدیه تو را می فهمد حتی اگر در باره آن سخنرانی نکند.

 یادت باشد هدیه دادن حال خود هدیه دهنده را خوب می کندپس سعی کن تا می توانی هدیه دهی.

منبع:

برگرفته از نوشته های:

آرش خوشخو – شرمین نادری در مجله چلچراغ – سال اول شماره سی وهفت