انوشه رئیسیان مشهور به «انوشه انصاری» اولین زن گردشگر فضایی به مدار زمین است. او نخستین فضانورد با اصلیت ایرانی و دومین فضانورد فارسی‌زبان پس از عبدالاحد مومند فضانورد افغانستان است. خود او ترجیح می‌دهد از عنوان «فضانورد همراه» به جای واژهٔ «گردشگر فضایی» استفاده کند. او همچنین نویسنده کتابی است با نام رویای من از ستارگان که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.

انوشه انصاری معتقد است که کلید آینده ای بهتر برای نوع بشر در دستان نسل جوان است و این بر ما است که ابزارهای مناسب را از طریق آموزش و به عنوان الگوهای خوب برای آنها فراهم کنیم. او در میان همه اینها یک نقل قول از گاندی، را دوست دارد: «تغییری باش که می خواهی در دنیا ببینی».

او امیدوار است در سراسر جهان، و در کشورهای خاورمیانه که فرصت های مشابه مردان را برای زنان فراهم نمی کنند، زنان از رویاهای خود دست نکشند!

 انوشه پس از بازگشت به زمین، بنیاد اهورا را راه‌اندازی کرد، یک موسسه غیرانتفاعی که به سرعت در حال رشد است و از کارآفرینی اجتماعی حمایت می‌کند و به ویژه متعهد به تضمین آزادی زنان در سراسر جهان و حمایت از کارآفرینان زن است.

انوشه انصاری در ۲۱ شهریورماه سال ۱۳۴۵ خورشیدی (۱۲ سپتامبر ۱۹۶۶ میلادی) در شهر مشهد به دنیا آمده است. چهار سال پس از تولد او، خانواده به تهران نقل مکان کرده و دوران کودکی و نوجوانی او در تهران سپری ‌شد. در سال ۱۳۶۱ و زمانی که انوشه ۱۶ سال داشت به همراه خانواده به آمریکا مهاجرت کردند.

به گفته خودش آن روزها تنها به فارسی سخن می‌گفت. روزهای راحتی برای او نبودند روزهای خداحافظی و ترک وطن. طوری که حتی پس ازبیست و چهار سال آن احساس در روز بازگشت از فضا برایش تداعی شد. 

 ”روز سختی بود. می‌دانستم که از فرود نمی‌ترسم. پس چه چیزی این اضطراب شدید را به من می‌داد؟ حس خوشایندی نبود. این حسی است که وقتی به یک سفر طولانی می روی، عزیزانتان را پشت سر می گذاری، نمی دانی چه زمانی برمی گردی… این همان حسی بود که وقتی از ایران پرواز کردم، داشتم.”

وقتی به آمریکا آمد، مهندسی و علوم کامپیوتر را در دانشگاه خواند. او با توانایی هایی که داشت مهندسی موفق شد. به گونه ای که در شرکت ارتباطات راه دور MCI از زیرمجموعه‌های شرکت بزرگ ورایزون (Verizon) ، مشغول به کار مشغول شد. هم‌زمان با کار و با کمک هزینه‌ای که از شرکت دریافت می‌کرد، تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی ارشد مهندسی الکترونیک ادامه داد. 

 زمانی که برای شرکت مخابراتی ام‌سی‌آی، کار می کرد باحمید انصاری آشنا شد و این آشنایی پس از دو سال به ازدواج آن ها انجامید. بعد از ازدواج با حمید انصاری،‌ انوشه نام‌خانوادگی خود را به انصاری تغییر داد. 

پس از مدتی، انوشه و همسرش به همراهی ‌برادر حمید انصاری توانستند شرکت شخصی خود را با نام Telecom Technologies Inc یا به اختصار TTI در حوزه فن‌آوری‌های ارتباطات راه دور و ارائه خدمات شبکه‌های مخابراتی تاسیس کنند. شرکت عملکرد عالی داشت به گونه ای که در نهایت شرکت سانوس نتورکس (Sonus Networks) به‌صورت انتقال سهام شرکت آنان را خریداری کرد و با انتقال ۱۰/۸ میلیون سهم به صاحبان شرکت TTI، این دو سازمان را در هم ادغام کرد.

 انوشه به‌سمت معاونت سانوس و مدیر بخش آی‌پی هوشمند انتخاب شد. اینگونه اوبه عنوان یک کارآفرین برتر از سوی مجله‌ زن شاغل آمریکا (Working Woman) در سال ۲۰۰۰ میلادی برگزیده شد. گروه موفق سه نفره (انوشه، حمید و برادر حمید) بیکار ننشسته و شرکت دیگری را در زمینه اینترنت با عنوان Prodea Systems تاسیس کردند که همچنان فعال است و انوشه سمت مدیرعاملی و رئیس هیئت مدیره این شرکت را دارد.

در این بین، علاقه به فضانوردی و رویای کودکی انوشه با همراهی و همکاری حمید و امیر انصاری او را وارد عرصه مدیریت سفرهای فضایی شخصی کرد. خانواده انصاری تصمیم گرفتند ثروتی که از فروش کسب و کار سابق خود به دست آوردند را به بنیاد جایزه‌ ایکس (X Prize Foundation) هدیه کند. آن‌ها بخشی از جایزه ۱۰ میلیون دلاری سالانه را در اختیار این سازمان آموزشی غیر انتفاعی قرار دادند تا به نخستین فرد یا گروهی تعلق گیرد که اولین پرواز غیر دولتی به فضا را میسر ‌کند. سفر باید با یک فضاپیمای رفت ‌و برگشتی و به اصطلاح قابل بازیابی انجام می شد. فضاپیمای مذکور باید حداقل سه نفر را به ارتفاعی بیش از ۱۰۰ کیلومتر از سطح متوسط زمین (خط کارمن) رسانده و این امکان را میداشت که دو هفته بعد از پرواز رفت، آماده پرواز مجدد شده و مسافرین را به زمین بازگرداند.

او همیشه عاشق فضا و فضانوردی و در پی راه یافتن به فضا بود تا اینکه در ۱۸ سپتامبر۲۰۰۶، چند روز پس از تولد۴۰ سالگی اش، اولین ایرانی در فضا شد. وقتی رویایش را محقق یافت و برای اولین بار زمین را از فضا دید گریست.

”…سرانجام تونستم نگاهی به بیرون بندازم و برای اولین بار زمین رو ببینم… اشکم سرازیرشد. من نمی تونستم جلوی اشکهام رو بگیرم… حتی فکر کردن به آن صحنه هم اشک منو در میاره. این سیاره ی زیبای بخشنده زیر شعاع گرم خورشید… سرشار از صلح… سرشار از زندگی… نه نشونه ای از جنگ و نه نشونه ای از مرزها و نه نشونه ای از مصیبت ها، فقط زیبایی”

 سفر انوشه ۱۴ روزطول کشید. او پس از بازگشت از فضا مدرک فوق لیسانس دوم خود را ازدانشگاه سوئین‌بورن در رشته ستاره‌شناسی گرفت. و در سال ۲۰۱۲ دکترای افتخاری علوم نیز از سوی دانشگاه «جرج میسون» نصیب او گردید. در سال ۲۰۱۵ میلادی، جامعه ملّی فضای آمریکا جایزهٔ «پیشگام فضا» را به انصاری -نخستین زن گردشگر فضایی- اهدا کرد و بنیاد جایزه ایکس انصاری پس از سفر تاریخی انوشه، وی را به‌سمت مدیرعاملی این سازمان انتخاب کرد.

این داستان پیروزی زنی است که الگویی برای مردم سراسر جهان شده است. کسی که در نوجوانی فقط فارسی می دانست وحالا به زبان های انگلیسی و فرانسوی مسلط است و برای تجربه پرواز فضایی خود، کمی هم روسی را آموخته است. او می گوید دوست ندارد تبدیل به یک نماد شود. اما الگویی یرای کسانی است که برای غلبه بر موانع اقتصادی و فرهنگی تلاش می کنند، و همچنین رویاپردازانی که به ستاره ها نگاه می کنند و آرزو دارند در میان آنها اوج بگیرند.

”….من خاص نیستم، فقط آن نوری را که همه شما دارید در درونم پیدا کردم و از آن نیرو گرفتم. به نظر می رسد که من کلید باز کردن قلب و روح شما را پیدا کرده ام تا اکنون بتوانید به درون خود برسید و از آنجا قدرت بگیرید….”

برگرفته از وبلاگ انوشه انصاری و ویکی پدیا