بودا به دهی سفر کرد.
زنی که مجذوب سخنان او شده بود از بودا خواست تا مهمان وی باشد. بودا پذيرفت و مهيای رفتن به خانه‌ زن شد.
کدخدای دهکده هراسان خود را به بودا رسانيد و گفت: اين زن، هرزه است به خانه‌ او نرويد.
بودا به کدخدا گفت: يکی از دستانت را به من بده. کدخدا تعجب کرد اما يکی از دستانش را در دستان بودا گذاشت.
آنگاه بودا گفت: حالا دست بزن. کدخدا بيشتر تعجب کرد و گفت: هيچ کس نمی‌تواند با يک دست کف بزند.
بودا لبخندی زد و پاسخ داد:
هيچ زنی نيز نمی تواند به تنهايی بد و هرزه باشد، مگر اين که مردان دهکده نيز هرزه باشند.