آیا می شود با هپاتیت زندگی کرد؟

هپاتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب کبد استفاده می شود. معمولاً نتیجه یک عفونت ویروسی یا آسیب کبدی ناشی از نوشیدن الکل است.

انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد. برخی از انواع بدون هیچ مشکل جدی از بین می روند، در حالی که برخی دیگر می توانند طولانی مدت (مزمن) باشند و باعث ایجاد زخم در کبد (سیروز)، از دست دادن عملکرد کبد و در برخی موارد سرطان کبد شوند.هپاتیت عفونی به انواع E D.C.B.A تقسیم میشود که هپاتیت B به علت روش سرایت خطرناک تر از انواع دیگر می باشد.

هپاتیت می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

حمله سلول های ایمنی بدن به کبد

عفونت های ویروسی (مانند هپاتیت A، هپاتیت B یا هپاتیت C)، باکتری ها یا انگل ها

آسیب کبدی ناشی از الکل یا سم

داروها، مانند مصرف بیش از حد استامینوفن

کبد چرب

بیماری کبد همچنین می تواند ناشی از اختلالات ارثی مانند فیبروز کیستیک یا هموکروماتوز باشد، (وضعیتی که شامل آهن بیش از حد در بدن شما می شود).

علت دیگر عبارت است از بیماری ویلسون، (اختلالی که در آن بدن مقدار زیادی مس را نگه می دارد و قارچ های سمی را مصرف می کند.)

علائم هپاتیت

دامنه هپاتیت ویروسی حاد از يك شبه آنفولانزا خفیف تا یک عفونت طاقت فرسا وسعت دارد که می تواند در نهایت آسیب کبدی و مرگ را به همراه داشته باشد.

هپاتیت کوتاه مدت (حاد) اغلب علائم قابل توجهی ندارد، بنابراین ممکن است متوجه نباشید که به آن مبتلا هستید. اگر علائم ظاهر شوند، می توانند شامل موارد زیر باشند:

درد عضلات و مفاصل

یک درجه حرارت بالا

احساس و بیمار بودن

همیشه احساس خستگی غیرعادی می کند

یک احساس کلی از احساس ناخوشی

از دست دادن اشتها

درد شکم

ادرار تیره

مدفوع کم رنگ و خاکستری رنگ

خارش پوست

زردی چشم و پوست (یرقان)

در صورت داشتن هر گونه علائم مزمن یا مزاحم که فکر می کنید می تواند ناشی از هپاتیت باشد، به پزشک مراجعه کنید.

هپاتیت B چیست ؟

هپاتیت B توسط ویروس هپاتیت B ایجاد می شود که در خون فرد مبتلا پخش می شود.

این یک عفونت شایع در سراسر جهان است و معمولاً از زنان باردار آلوده به نوزادان آنها یا از تماس کودک با کودک سرایت می کند.

همچنین می تواند از طریق رابطه جنسی محافظت نشده و تزریق مواد مخدر سرایت کند.

این بیماری بیشتر افرادی را تحت تاثیر قرار می دهد که در حین رشد در بخشی از جهان که عفونت در آن شایع تر است، مانند جنوب شرق آسیا و جنوب صحرای آفریقا، به این بیماری مبتلا شده اند.

اکثر بزرگسالان آلوده به هپاتیت B می توانند با ویروس مبارزه کنند و در عرض چند ماه به طور کامل از عفونت خلاص شوند.

اما اکثر افرادی که در کودکی آلوده می شوند به عفونت طولانی مدت مبتلا می شوند.

این بیماری به عنوان هپاتیت B مزمن شناخته می شود و می تواند منجر به سیروز و سرطان کبد شود. برای درمان آن می توان از داروهای ضد ویروسی استفاده کرد.

هپاتیت B چگونه منتقل می شود؟

این بیماری از طریق تماس با خون و یا مایعات بدن فرد مبتلا منتقل می شود. روش انتقال شبیه ابتلا به عفونت HIV است ، اما هپاتیت B حدود ۵۰ الی ۱۰۰ بار مسری تر است. روش های معمول انتقال عبارتند از:

تماس جنسی

استفاده از خون و فرآورده های آلوده

از مادر به فرزند هنگام تولد و مادر به جنین

آسیب و صدمات در ورزشهای تماسی ، برخوردی و تصادفی

ورزش هایی که تحت قوانین بزرگسالان برگزار می شود.

استفاده از سرنگ و وسایل آلوده در درمان های به روش تهاجمی

چگونه هپاتیت تشخیص داده می شود؟

کبد بزرگ و حساس در معاینه فیزیکی

مایع در شکم (آسیت) در معاینه فیزیکی

زرد شدن پوست

سونوگرافی شکم

نشانگرهای خونی خود ایمنی

آزمایش خون برای تشخیص هپاتیت A، B یا C

تست های عملکرد کبد

بیوپسی کبد برای بررسی آسیب کبدی (ممکن است در برخی موارد نیاز باشد)

پاراسنتز (اگر مایع در شکم شما باشد)

درمان چگونه است؟

بسته به علت بیماری کبدی، درمان ها متفاوت خواهد بود. اگر در حال کاهش وزن هستید ممکن است نیاز به رژیم غذایی پرکالری داشته باشید.

هپاتیت حاد ویروسی معمولاً درمان قطعی ندارد. درمان هپاتیت دارویی شامل قطع استفاده از داروهای مسبب بیماری است . هپاتیت های خود ایمن معمولا با کورتیکو استروئیدها درمان می شود که درمان هپاتیت های B و C مزمن را هم شامل می شود و ممکن است شامل درمان با اینترفرون ، آنتی ویروس و داروهای ایمونومادولتیگ (تصحیح کننده سیستم ایمنی) هم شود.

در مرحله آخر نوع خاصی هپاتیت (اما نه معمولا هپاتیت B ) پیوند کبدی ممکن است نیاز باشد. با این اوصاف بهترین درمان ، پیشگیری است.

واکسن هپاتیت B که از سال ۱۹۸۲ میلادی تولید شده و قابل دسترسی است، يك واكسن بسیار موثر و سالم برای جلوگیری از هپاتیت مزمن است، البته در صورتی که ویروس، فرد را دچار بیماری نکرده باشد.

ایده آل ترین حالت واکسینه شدن ۶ ماه قبل از حضور در مناطق پرخطر است. جریان واکسیناسیون تزریق در سه نوبت خواهد بود که فواصل آن صفر – يك – شش (ماه) می باشد.

به خاطر داشته باشید:

۱- استفاده نابجا از استروئیدها میتواند موجب تومورهای کبدی و در شرایط نادر هپاتيت كيستيك شود.

۲- از الکل اجتناب کنید که یکی از بارزترین راه های آسیب به کبد است.

۳ -ورزشکارها ، مربی ها و تمرین دهندگان باید در مورد جلوگیری از ابتلا به هپاتیت ویروسی اطلاعات داشته باشند ، این اطلاعات باید بر رفتارهای مخاطره آمیز مثل رفتارهای جنسی، انتقال خون و استفاده از وسایل دارویی آلوده مثل سوزن ها و سرنگ برای استفاده از استروئیدهای آنابوليك ، متمركز شود.

۴- ورزشکاران در هنگام مسابقه یا حتی در هنگام تمرین, یا هنگامی که در اردو به سر می برند از هم تیمی ها و یا حریف بخواهند که لباس آلوده به خون خود را عوض نماید، چرا که ویروس هپاتیت حتی تا مدت ها بر روی خون خشک شده باقی می ماند.

۵- اگر زخم باز دارید و یا حتی جای زخم بر بدن دارید، به دقت آن را بپوشانید.

۶- باید مراقب بطری های آب و دیگر وسایلی که با بزاق آلوده می شود ، باشید. این گونه وسایل را نباید با دیگران شریک شد.

۷ -هنگام خونریزی از تماس با فرد آسیب دیده جلوگیری کنید.

۸- در صورت کمک به فرد آسیب دیده مراقب خون یا هر مایع بدن او باشید که شما را آلوده نکند.

۹ – به هنگام نبود درمانگر مناسب و در استفاده از کمک های اولیه دقت کافی به عمل آورید، خصوصا هنگام استفاده از سوزن و سرنگ در هنگام تزریق .

۱۰- برای مسافرت در خارج از کشور، مناطق پرخطر را شناسایی کنید.

۱۱ – رعایت بهداشت فردی مهمترین عامل برای جلوگیری از انتشار هپاتیت است.

۱۲ – بهترین پیشنهاد برای رها شدن از ترس ابتلا به هپاتیت واکسینه شدن می باشد.

منبع: