برگرفته از کتاب:  چرا مردان با بعضی زنان ازدواج می کنند اما با بعضی دیگر نه!

نوشته: جان تی مِلوی

این کتاب مجموعه ای از تحقیقات متفاوت در مورد ازدواج است. مجموعه ای از اطلاعات آماری معتبر برای زنان که به آنها کمک می کند تا در جستجوی آن مرد خاص تصمیمات هوشمندانه بگیرند.

لازم به ذکر است که روابط بین زن و مرد بیش از حد پیچیده است که هیچ چیز را نمی‌توان تضمین کرد، اما اگر می‌خواهید در نبرد شخصی خود بر سر شانس‌ ازدواج، موفق باشید، بهتر است موارد تحقیقی آورده شده در این کتاب را مَدِّ نظر داشته باشید.

تحقیق این قسمت، حقایق جالبی را بیان می کند. این که سنی وجود دارد که مرد آماده ازدواج است – زمان تعهد. این سن از مردی به مرد دیگر متفاوت است، اما الگوهایی وجود دارد که به راحتی این زمان ها قابل شناسایی هستند: 

• بیشتر مردانی که از دبیرستان فارغ التحصیل می شوند، در بیست و سه یا بیست و چهار سالگی ازدواج را به عنوان یک امکان واقعی تصور می کنند. 
• بیشتر مردانی که از دانشگاه فارغ التحصیل می شوند، تا سن بیست و شش سالگی ازدواج را به عنوان یک امکان واقعی در نظر نمی گیرند. 
• وقتی مردان به تحصیلات تکمیلی می روند، ورود آنها به دنیای کار بیشتر طول می کشد و تا چند سال بعد آماده ازدواج نیستند. 
• نود درصد مردانی که از کالج فارغ التحصیل شده اند، بین سنین بیست و شش تا سی و سه سالگی برای مرحله بعدی آماده هستند. این زمانی است که آنها به احتمال زیاد به ازدواج فکر می کنند. اما این پنجره فرصت تنها برای چهار تا پنج سال باز می ماند و سپس احتمال ازدواج مرد شروع به کاهش می کند. 
• اکثریت فارغ التحصیلان دانشگاهی بین بیست و هشت تا سی و سه سال در سنین تعهد بالا هستند و احتمالاً پیشنهاد می دهند. 
• این دوره برای مردان تحصیلکرده کمی بیش از پنج سال طول می کشد. احتمال اینکه مردان در سی و یک یا سی و دو سالگی متعهد شوند بسیار کمتر از زمانی است که بین بیست و هشت تا سی سالگی هستند، اما هنوز در مرحله تعهد بالا هستند.
• وقتی مردان به سی و سه یا سی و چهار سالگی برسند، شانس این که متعهد به ازدواج شوند، شروع به کاهش خواهند کرد، اما فقط اندکی. تا زمانی که مردان به سی و هفت سالگی برسند، چشم‌اندازهای بسیار خوبی( برای ازدواج) باقی می‌مانند. 
• بعد از سی و هشت سالگی، احتمال ازدواج آنها به طور چشمگیری کاهش یابد.
• شانس اینکه مردی برای اولین بار ازدواج کند، با رسیدن به چهل و دو یا چهل و سه، بیشتر کاهش می یابد. در این مرحله، بسیاری از مردان مجرد و عَزَب می شوند. 
• هنگامی که مردان بدون ازدواج به سن چهل و هفت تا پنجاه سالگی برسند، شانس ازدواج از بین نمی رود، اما به طرز چشمگیری کاهش می یابد.

 با این حال، هیچ همبستگی یک به یک وجود ندارد. به عنوان مثال، وقتی مردی به دانشکده حقوق می رود، که چهار سال دیگر طول می کشد، معمولاً در سن بیست و هفت یا بیست و هشت سالگی به فکر ازدواج می افتد. این سنی است که اکثر پزشکان که چهار سال در دانشکده پزشکی و حداقل دو سال را به عنوان کارآموز می گذرانند، به طور جدی به ازدواج فکر می کنند.

بسیاری از مردان مجردی که با آنها مصاحبه شد توضیح دادند که وقتی از مدرسه( یا دانشگاه) خارج می شوند و شغلی پیدا می کنند و شروع به کسب درآمد می کنند، فرصت های جدیدی برای آنها باز می شود. برای اولین بار، اکثریت آنها تا حدی استقلال دارند. یک ماشین خوب و یک آپارتمان و درآمد دارند. برای چند سال از ازدواج خودداری می کنند، زیرا می خواهند آزادی های تجرد را لمس کنند.

 بسیاری به زمان سپری شده به عنوان یک مرد مجرد بی دغدغه به عنوان یک آیین گذر نگاه می کنند. بنابراین برای چند سال اول که آنها مجرد هستند، هدف اصلی آنها سرگرمی بدون هیچ فکر جدی در مورد ازدواج است.

ادامه دارد