معلم طلیعه صبحی دگر است. آغاز فجر است. آغاز نور، شفقی از دور که فریاد برمی آورد: منم صبحدمی گلرنگ. و همگام، اولین تشعشعات نور است بر افلاک.
معلم، سایه ای در آشیانه‌ است. جزیره‌ای از خاکی پاک.
در برابر او، ساقه اندام خم می‌کند. گل، رخ بر زمین می ساید و روح، تن به سوی معراجی دگر باره می کند تا طلیعه عشق و صفا را به چشم دل نظاره کند.
 در این لحظه، لحظه ای که آشیان زندگی را ترک و به سوی مدرسه قدم می گزارد بر بال ملائک قدم می گذارد.
 در مجمع او، ملائک نماز شور می گذارند. سایه او برعرش سایه افکنده است. او یکی است از بی نهایت پیامبران که پیروان را گروه گروه در صف حق، رو به قبله ای واحد می بیند و خودش بر صف مقدم.

ای معلم!
 صبحدمان است که تنها تو با دلی پاک از ریاهای دروغین نمرودها، تیشه علم را بر ریشه جهل بت ها می زنی. تا شاید ابراهیم وار بتی را ریشه کن و سرنگون سازی.
 بی شک تویی که همچون ادریس پیامبر، مکتب مهر و هنر، بر در علم میزنی تا نسیم پرطراوت عشق را بر دل ها بیفکنی. تویی ای معلم که جامه شعیب و الیاس و یعقوب پوشیده و قوم دانش خواه را بر سر منزل مقصود و راهنمایی. رهی دلپذیر که رهنمودی بس خوش در پی آن است. ای معلم تویی که سال ها همچون خضر در پی آب حیاتی و ما گمشدگان ره مقصود.
 ای معلم! تویی رهنما و مقصد که در کنار مایی. اما ما تشنه لبان دور جهان میگردیم. 

تویی که در جامعه یوسف، ثروت، هنر، زیبایی و کمال می بخشی. تو، تعبیری بر خواب خوش خیال و رویا در فردا.
 تویی که همچون عیسی، نفس مهر و اعجازی بر سر نوازش طلب راهرو که آرزوی خوش رهیدن می سراید.
ای معلم، زرتشت وار در آتشکده روشن دانش، راه پاکی و صداقت می جویی ونشان ما می دهی. عارفانه رخ معشوق در آن می بینی و آن را برای ما می ستانی. 
تو، کشتیبانی بر کشتی نوح که در بحر بی خردی. بر ما نتوان رستن، گر تونباشی.
تو، قافله سالاری قوم ما را. که بی تو، در صحرا جز سراب نیست. بی تو بسی شکاف است در این جهان لایموت.
 ای معلم! تویی همره رهنورد کوره راه زندگی در میان برف و کوران جهالت. آغاز این راه تویی. انجام تویی. پیامبری در ره حق. و خورشیدی بر هدف. تویی منجی.که من جز تو نبینم و نگویم. 
ای معلم، ماییم ایل کوچ نشین در سراشیب زمان که گذری بر گذشته رو به سوی آینده داریم. ماییم خاندان یعقوب یوسفی گم گشته داریم و تو را رهنما. 
ای معلم تویی که ما سر تسلیم فرود می آوریم بر تو. چون تو روح خدایی .
باش تا راه راست باشد!