رضا شاه پهلوی در ۱۷ دی ماه هزار و سیصد و چهارده کشف حجاب را رسما اعلام کرد. به موجب این قانون، زنان و دختران ایرانی از استفاده از چادر، روبنده و روسری در مدارس، و دانشگاه‌ها، مراکز اداری و دولتی منع شدند.

در چنین روزی “رضا شاه پهلوی ” فرمان کشف حجاب را صادر کرد و با این عمل انقلاب فرهنگی و اجتماعی ایجاد کرد که تماماً در جهت منافع زنان ایران و احقاق حقوق آنها بود.

تا قبل از انقلاب مشروطه ، زنان ایران که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دادند در پستوی خانه توسط مردان و بخاطر اعتقادات مذهبی نهان بودند و هیچ گونه نقش و مسئولیتی در سرنوشت و کشورشان نداشتند 

با به قدرت رسیدن رضاشاه در ایران، زنان توانستند درس بخوانند و در کنار مردان در پیشرفت و آبادانی ایران کمک کنند. 

رضاشاه قانون کشف حجاب را یکباره صادر نکرد. در دوره رضاشاه به تدریج لباس‌های اروپایی زنان با کنسرت‌های بی‌حجاب قمرالملوک وزیری در باشگاه ایران به بنیان‌گذاری تیمورتاش وزیر دربار بانفوذ و نوگرای رضاشاه، به میان مردم آمد.

نخستین شایعات پیرامون قانون کشف حجاب، پس از آن پخش شد که ملکه افغانستان ثریا طرزی بدون حجاب به همراه شاه افغانستان در سال ۱۳۰۸ در زمان رضا شاه به ایران آمد. رضا شاه پس از تنها سفر خارجی‌اش به ترکیه در ۱۲ خرداد ۱۳۱۳، تحت تأثیر اقدامات رادیکال آتاترک قرار گرفت. در این دوره نیز ممنوعیت حجاب در مدرسه‌های دخترانه پخش شد، و قانونی در این راستا تصویب شد.

در چنین روزی، ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴، در مراسمی که در جشن پایان تحصیلی دختران در دانشسرای مقدماتی تهران برگزار شد، تاج‌الملوک، همسر رضاشاه و دخترانشان شمس و اشرف بدون حجاب به دانشسرای تربیت معلم رفتند. این نخستین‌بار بود که خانواده شاه بدون حجاب و روبنده در مجمعی عمومی ظاهر می‌شدند. رضا شاه در دانشسرای تربیت معلم چنین سخن گفت: بی نهایت مسرورم که می بینم خانم ها در نتیجه دانایی و معرفت به وضعیت خود آشنا و به حقوق و مزایای خود پی برده اند.

 همانطور که خانوم تربیت اشاره نمودند زن های این کشور به واسطه خارج بودن از اجتماع نمی توانستند استعداد و لیاقت ذاتی خود را بروز دهند، بلکه باید بگویم که نمی توانستند حق خود را نسبت به کشور و میهن عزیز خود ادا نماید و بلاخره خدمات و فداکاری خود را آنطور که شایسته است انجام دهد و حالا می روند علاوه بر امتیاز برجسته مادری که دارا می باشند از مزایای دیگر اجتماعی نیز بهره مند گردند.

 نباید از نظر دور به داریم که نصف جمعیت کشور ما به حساب نمی آمد. یعنی نصف قوای عامله مملکت بی کار بود هیچ وقت احصاییه از زن ها برداشته نمی‌شد .مثل اینکه زن ها یک افراد دیگری بودند و جزو جمعیت ایران به شمار نمی آمدند.

 خیلی جای تاسف است که فقط یک مورد ممکن بود احصاییه زن ها برداشته شود و آن موقعی بود که وضعیت ارزاق در مضیقه می‌افتاد و در آن موقع سرشماری می کردند و می خواستند تامین آذوقه نمایند.

 میل به تظاهر ندارم و نمی خواهم از اقداماتی که شده است اظهار خوشبختی کنم من نمی‌خواهم فرق بین امروز با روزهای دیگر بگذارم ولی شما خانم ها باید این روز را یک روز بزرگ بدانید و از فرصت هایی که دارید برای ترقی کشور استفاده کنید.

 من معتقدم که برای سعادت و ترقی این مملکت باید همه از صمیم قلب کار کنیم. ولی هیچ نباید غفلت نمایبد که مملکت محتاج به فعالیت و کار است و باید روز به روز بیشتر و بهتر برای سعادت و نیکبختی مردم قدم برداشته شود.

 شما خواهران و دختران من حالا که وارد اجتماع شده‌اید و قدم برای سعادت خود و وطن خود بیرون گذارده اید بدانید وظیفه شماست که باید در راه وطن خود کار کنید. شما تربیت کننده نسل آتی خواهید بود. انتظارمان از شما خانم های دانشمند این است که در زندگی قانع باشید و کار نمایید و از تجمل و اسراف بپرهیزید.

 سعادت و آتیه در دست شماست.