اعلامیه حضرت باب
اعلامیه حضرت باب، یکی از رویدادهای مهم در تاریخ ادیان است که در شب پنجم جمادی‌الاولی سال ۱۲۶۰ هجری قمری (۲۳ مه ۱۸۴۴ میلادی، ۲ خرداد ۱۲۲۳ خورشیدی) در شیراز اتفاق افتاد. در این شب، سید علی‌محمد شیرازی، که بعدها به حضرت باب معروف شد، ادعای خود را به عنوان پیامبر جدید و مبشر ظهور بعدی اعلام کرد. این رویداد، آغازگر جنبش بابی و زمینه‌ساز ظهور آیین بهائی بود. حضرت باب خود را «باب» به معنای «دروازه» معرفی کردند و بشارت‌دهنده ظهور پیامبر دیگری بودند که بهائیان او را حضرت بهاءالله می‌دانند.
فدائیان بهائی هر ساله داستان موعود و واقعه سال ۱۸۴۴ را که حضرت باب خود را رسول خدا اعلام کرد، گرامی می دارند. او به عنوان کسی که “عصر عدالت، وحدت و صلح را آغاز می کند” اعلام شد و نام “باب” را به خود گرفت که در عربی به “در” ترجمه می شود – با تاکید بر اینکه او دریچه ای است که خدا وحی خود را از طریق او خواهد کرد. او اعلام نمود که دوران جدیدی برای بشریت آغاز گردیده است. پیام ایشان خرافات و سنت‌های کهنه جامعه را مردود می‌دانست، بر خردگرایی و دانایی بشارت داده، راستگویی و عدالت اجتماعی را ترویج می‌داد و بر ارتقاء مقام زن تاکید می‌کرد.
عید شاووعوت:
عید شاووعوت، یکی از اعیاد مهم یهودیان است که در روز ششم ماه سیوان عبری (حوالی ۵ تا ۱۵ خرداد) برگزار می‌شود. این عید به مناسبت اعطای تورات به حضرت موسی در کوه سینا جشن گرفته می‌شود و به معنای «عید هفته‌ها» است، زیرا هفت هفته پس از عید پسح برگزار می‌شود.
ارتباط بین اعلامیه حضرت باب و عید شاووعوت:
هرچند اعلامیه حضرت باب و عید شاووعوت در تقویم‌های متفاوتی قرار دارند، اما هر دو به نوعی با مفهوم دریافت پیام الهی و آغاز دوره‌ای جدید مرتبط هستند. در عید شاووعوت، یهودیان دریافت تورات را جشن می‌گیرند که نقطه عطفی در تاریخ دینی آنان است. به‌طور مشابه، اعلامیه حضرت باب نیز آغازگر جنبشی دینی بود که تأثیرات عمیقی در تاریخ ایران و جهان داشت.
تاریخچه اعلام باب در شیراز شاووت
یک غروب بهاری در شیراز، ایران، پیشگویی دیانت بهائی را آشکار کرد. ظهور موعود، ده ها سال قبل از اعلامیه حضرت باب پیش بینی می شد. مردی به نام شیخ احمد احصایی شروع به پیشگویی فرا رسیدن روز بزرگی کرد که موعود با پیام خود برای جهانیان خواهد آمد. گروهی از شاگردان از پیروان مشتاق شیخ بودند و یکی از آنها جانشین او به نام سید کاظم رشتی شد. او شاگردان خاص خود را داشت که از جمله آنها ملاحسین – کشف کننده باب – بود.
ملا حسین در جستجوی موعود بود – مسیحی که در کتب مقدس توصیف شده است. وقتی حسین به جستجوی موعود رهسپار شد، در ایران با جوانی آشنا شد. جوان – سید علی محمد با مهربانی از حسین استقبال کرد و با یک فنجان چای با اوگفتگو کرد. در این گفتگو، محمد فاش کرد که او همان بابی است که حسین در جستجوی او بود. حسین که از این وحی شگفت زده شده بود، مرد را به شدت سوال پیچ کرد و مورد آزمایش قرار داد و به این نتیجه رسید که او موعود است.
این امر منجر به شکل گیری آیین بهائی شد که به سرعت از شیراز به ۲۰۰ کشور جهان گسترش یافت. اصول اعتقاد بهائی بر اساس نوشته های حضرت باب است.
پیروان دیانت بهائی افراد مختلفی از سراسر جهان را تشکیل می دهند، اما با مبارزات فراوانی مواجه می شوند. با گسترش این عقیده هزاران نفر از پیروان شهید شدند و بهائیان در ایران تا به امروز با مقاومت و آزار و اذیت روبرو هستند.
خلاصه‌ای از اعلامیه حضرت باب:
- زمان و مکان: شب پنجم جمادی‌الاولی ۱۲۶۰ هجری قمری (۲۳ مه ۱۸۴۴ میلادی) در شیراز.
- شخصیت اصلی: سید علی‌محمد شیرازی، معروف به حضرت باب. Log in or sign up to view+2fa.bahaipedia.org+2Wikipedia+2
- محتوا: اعلام خود به عنوان «باب» (دروازه) و مبشر ظهور پیامبر بعدی که او را «من یُظهِرُهُ الله» (کسی که خداوند او را ظاهر خواهد ساخت) نامید. news.bahai.org+3fa.bahaipedia.org+3Wikipedia+3
- پیام: دعوت به تجدید حیات معنوی و اخلاقی جامعه و آمادگی برای ظهور پیامبری جدید.
- تأثیر: آغاز جنبش بابی، جذب پیروان متعدد و زمینه‌سازی برای ظهور آیین بهائی.
منابع:
https://nationaltoday.com/declaration-of-the-bab-in-shiraz-shavuot
news.bahai.org+2news.bahai.org+2news.bahai.org+2news.bahai.org+4news.bahai.org+4Bahá‘íBaha‘iCommunity+4
تو چی فکر می کنی؟